wczasy i wycieczki,rehabilitacyjne,sanatoria,pakiety,podróże,imprezy turystyczne dla turystów indywidualnych i grupowe,dla emerytów i rencistów,wlkp,Traper

Fugen

Fugen to miejscowość położona w dolinie Zillertal, jest znanym ośrodkiem narciarskim. Słnie również z historii związanej z nasłynniejszą kolędą. Kolęda „Cicha Noc“ wyruszyła w swoją triumfalną podróż dookoła świata z doliny Zillertal. Zaprezentowały ją w Europie, Ameryce i Rosji dwie utalentowane rodziny muzyczne: dziś znane są jako „pieśniarze ludowi z Zillertalu“. Jedna z wczesnych publikacji w języku niemieckim, która ukazała się w Dreźnie przypuszczalnie w 1833 roku, przedstawiła kolędę nawet jako „jedną z czterech prawdziwych pieśni tyrolskich “. Długo wychodzono z założenia, że jest to kolęda z tyrolskimi korzeniami. Do chwili, kiedy 30 grudnia 1854 roku Franz Xaver Gruber wyjaśnił w swoim piśmie zatytułowanym „Autentyczny powód“ tło powstania kolędy i jej autorstwo. Jakim więc sposobem kolęda trafiła do Zillertalu, aby potem stąd wyruszyć w świat? Ślady prowadzą do Fügen, skąd pochodził organmistrz, Carl Mauracher. Carl Mauracher (1789 – 1844) prowadził w Fügen w trzecim pokoleniu rodzinny warsztat budowy i naprawy organów. Z jego zawodem wiązały się częste wyjazdy i podróże. Razem ze swoim ojcem, Andreasem Mauracherem, zbudował istniejące do dziś organy w kościele parafialnym w Kötschach w Karyntii. Do najsłyniejszych organów z warsztatu Maurachera należą Organy Jubileuszowe w Bad Ischl, organy w kościele dworskim w Innsbrucku oraz organy w miejskim kościele parafialnym w Grazu. Organmistrz z Zillertalu cieszył się opinią jednego z najwybitniejszych fachowców swojej epoki. Z jego warsztatu wyszło blisko 50 instrumentów. To właśnie on otrzymał w 1818 roku zlecenie z Oberndorfu pod Salzburgiem naprawy organów w kościele św. Mikołaja, które wprawdzie jeszcze grały, ale wymagały już pilnie renowacji.  W tym celu Mauracher welokrotnie odwiedzał Oberndorf. Po pierwszej naprawie organów w 1819 roku otrzymał zlecenie budowy nowego instrumentu, który powstał w latach 1824/25. Podczas jednej ze swoich podróży do Oberndorfu Carl Mauracher poznał Franza Xavera Grubera i kolędę „Cicha Noc“, którą zabrał ze sobą do rodzinnego Zillertalu. Kiedy w grudniu 1822 roku w zamku hrabiego  Dönhoff (dzisiaj zamek Fügen) gościło dwóch najpotężniejszych władców swoich czasów – cesarz Austrii, Franciszek I i rosyjski car Aleksander I – hrabia poprosił słynące z wybitnego talentu muzycznego rodzeństwo Rainerów, by zabawiło wysokich gości pieśniami ludowymi.  Mimo, że Marię, Franza, Felixa i Josepha bardzo ucieszyło to zadanie, krępowali się występować przed koronowanymi głowami, dlatego starsze rodzeństwo poprosiło o możliwość wystąpienia za kotarą. Hrabia przystał na tę propozycję – jak donoszą miejscowe kroniki – a goście mieli przednią zabawę. Przede wszystkim car Aleksander I był tak zachwycony, że z miejsca zaprosił zespół na swój dwór w St. Petersburgu. I w rzeczy samej, rodzeństwo, które nazwano później „Pra-Rainerami“, przystąpili do swojej wielkiej podróży: Maria, Franz, Felix i Joseph wyruszyli w swoją pierwszą podróż zagraniczną, w drugą podróż od listopada 1825 pojechał także ich brat Anton. Ponieważ jednak w grudniu 1825 roku zmarł car Aleksander, zmienili swoją trasę koncertową. Przez Niemcy dotarli do Szwecji i Anglii, gdzie występowali także na dworze angielskim. Chór Rainerów był wszędzie wielką sensacją. Do 1838 roku dawali koncerty w różnych miejscach Europy jako pierwszy Tyrolski Zespół Ludowy. Ich ostatni wspólny występ miał miejsce w rezydencji w Innsbrucku podczas przyjmowania przez cesarza Franza Ferdinanda hołdu dziedzicznego. O Carlu Mauracherze przypomina dziś w Fügen tablica nagrobna na cmentarzu miejscowego kościoła. W pobliżu budynku, w którym od 1740 roku znajdował się zakład organmistrzowski i warsztat stolarski rodziny Mauracherów znajdziemy tablicę, która upamiętnia wybitnego organmistrza i jego wkład w rozpowszechnienie kolędy „Cicha Noc“. Na cmentarzu przy kościele w Fügen znajduje się pomnik „Pra-Rainerów“ i grobowiec rodziny Dönhoffów. Tablica pamiątkowa na południowej ścianie zamku Fügen upamiętnia wizytę cara Rosji,  Aleksandra i cesarza Austrii,  Franziszka I w Fügen.  Godzinny spacer kulturalnym szlakiem wędrownym w Fügen, czynnego także zimą, prowadzi do najciekawszych miejsc pamięci w miasteczku i dociera do najważniejszych miejsc na szlaku: do muzeum regionu w najstarszym budynku zwanym Widumspfiste lub do zamku Fügen. Idealnym punktem wyjścia jest rozległy parking Stollenberghof, osiągalny przez północny wjazd do miasteczka. Tam stoi nie dająca się przeoczyć pierwsza atrakcja: Stollenberghof to trzypiętrowy murowany dom, postawiony ok. 1580 roku. W odrestaurowanej renesansowej izbie mieści się Urząd Stanu Cywilnego. Szczególne wrażenie robi południowa fasada z zegarem słonecznym i oryginalnymi malowidłami ściennymi. Krótki odcinek szlaku prowadzi wzdłuż głównej ulicy w górę doliny i zakręca przy strumieniu Plenggenbachl na lewo. Za mostem uwagę zwraca drewniany domek Zinglhäusl. Znajdujący się pod ochroną budynek z XV wieku jest jednym z ostatnich z 37 istniejących wcześniej schronisk górniczych. Droga najpierw prowadzi wzdłuż strumienia, a następnie skręca w lewo na „szlak panoramiczny”. Ten z kolei, szlak oświetlony nocą, łączy się z dawnym szlakiem pielgrzymów, który prowadzi schodami do górskiego sanktuarium maryjnego. Mały barokowy kościółek w kształcie reduty zaskakuje wspaniałym wystrojem. Jego fundatorem był zamożny właściciel kuźnicy, Michael Fieger. Jest to najwyższy punkt na trasie, z którego warto zejść częściowo stromą ścieżką z kapliczkami. To dawna droga pielgrzymkowa, która mija siedem kapliczek maryjnych i prowadzi do kościoła parafialnego i oraz do sąsiadującego z nim muzeum. W Muzeum Regionu w Widumspfiste kolędzie „Cicha Noc“ poświęcona jest wystawa. Znajdziemy tu największą na świecie kolekcję płyt winylowych z nagraniami kolędy. Wiele z ponad 1000 płyt może zostać odsłuchana – zostały one zdygitalizowane i można je wczytać za pomocą kodu QR. Wśród nich znajdziemy ciekawe nagrania i wersje w różnych językach w wykonaniu znanych i mniej znanych artystów. Płyty były darem innsbruckiego kolekcjonera, Otto Praxmarera. Odwiedzający otrzymają w Muzeum Regionu wiele ciekawych informacji i szczegółów o Tyrolskich Pieśniarzach Ludowych z Zillertalu i organmistrzu, Carlu Mauracherze, o dawnym rzemiośle, rodzimych artystach oraz o górnictwie w Fügen. Jednym z eksponatów jest cytra ludowa z XIX wieku. Cytra, oprócz gitary, stała się dzięki „śpiewakom narodowym“ prototypicznym instrumentem alpejskim.

Fugen to miejscowość położona w dolinie Zillertal, jest znanym ośrodkiem narciarskim. Słnie również z historii związanej z nasłynniejszą kolędą. Kolęda „Cicha Noc“ wyruszyła w swoją triumfalną podróż dookoła świata z doliny Zillertal. Zaprezentowały ją w Europie, Ameryce i Rosji dwie utalentowane rodziny muzyczne: dziś znane są jako „pieśniarze ludowi z Zillertalu“. Jedna z wczesnych publikacji w języku niemieckim, która ukazała się w Dreźnie przypuszczalnie w 1833 roku, przedstawiła kolędę nawet jako „jedną z czterech prawdziwych pieśni tyrolskich “. Długo wychodzono z założenia, że jest to kolęda z tyrolskimi korzeniami. Do chwili, kiedy 30 grudnia 1854 roku Franz Xaver Gruber wyjaśnił w swoim piśmie zatytułowanym „Autentyczny powód“ tło powstania kolędy i jej autorstwo. Jakim więc sposobem kolęda trafiła do Zillertalu, aby potem stąd wyruszyć w świat? Ślady prowadzą do Fügen, skąd pochodził organmistrz, Carl Mauracher. Carl Mauracher (1789 – 1844) prowadził w Fügen w trzecim pokoleniu rodzinny warsztat budowy i naprawy organów. Z jego zawodem wiązały się częste wyjazdy i podróże. Razem ze swoim ojcem, Andreasem Mauracherem, zbudował istniejące do dziś organy w kościele parafialnym w Kötschach w Karyntii. Do najsłyniejszych organów z warsztatu Maurachera należą Organy Jubileuszowe w Bad Ischl, organy w kościele dworskim w Innsbrucku oraz organy w miejskim kościele parafialnym w Grazu. Organmistrz z Zillertalu cieszył się opinią jednego z najwybitniejszych fachowców swojej epoki. Z jego warsztatu wyszło blisko 50 instrumentów. To właśnie on otrzymał w 1818 roku zlecenie z Oberndorfu pod Salzburgiem naprawy organów w kościele św. Mikołaja, które wprawdzie jeszcze grały, ale wymagały już pilnie renowacji.  W tym celu Mauracher welokrotnie odwiedzał Oberndorf. Po pierwszej naprawie organów w 1819 roku otrzymał zlecenie budowy nowego instrumentu, który powstał w latach 1824/25. Podczas jednej ze swoich podróży do Oberndorfu Carl Mauracher poznał Franza Xavera Grubera i kolędę „Cicha Noc“, którą zabrał ze sobą do rodzinnego Zillertalu. Kiedy w grudniu 1822 roku w zamku hrabiego  Dönhoff (dzisiaj zamek Fügen) gościło dwóch najpotężniejszych władców swoich czasów – cesarz Austrii, Franciszek I i rosyjski car Aleksander I – hrabia poprosił słynące z wybitnego talentu muzycznego rodzeństwo Rainerów, by zabawiło wysokich gości pieśniami ludowymi.  Mimo, że Marię, Franza, Felixa i Josepha bardzo ucieszyło to zadanie, krępowali się występować przed koronowanymi głowami, dlatego starsze rodzeństwo poprosiło o możliwość wystąpienia za kotarą. Hrabia przystał na tę propozycję – jak donoszą miejscowe kroniki – a goście mieli przednią zabawę. Przede wszystkim car Aleksander I był tak zachwycony, że z miejsca zaprosił zespół na swój dwór w St. Petersburgu. I w rzeczy samej, rodzeństwo, które nazwano później „Pra-Rainerami“, przystąpili do swojej wielkiej podróży: Maria, Franz, Felix i Joseph wyruszyli w swoją pierwszą podróż zagraniczną, w drugą podróż od listopada 1825 pojechał także ich brat Anton. Ponieważ jednak w grudniu 1825 roku zmarł car Aleksander, zmienili swoją trasę koncertową. Przez Niemcy dotarli do Szwecji i Anglii, gdzie występowali także na dworze angielskim. Chór Rainerów był wszędzie wielką sensacją. Do 1838 roku dawali koncerty w różnych miejscach Europy jako pierwszy Tyrolski Zespół Ludowy. Ich ostatni wspólny występ miał miejsce w rezydencji w Innsbrucku podczas przyjmowania przez cesarza Franza Ferdinanda hołdu dziedzicznego. O Carlu Mauracherze przypomina dziś w Fügen tablica nagrobna na cmentarzu miejscowego kościoła. W pobliżu budynku, w którym od 1740 roku znajdował się zakład organmistrzowski i warsztat stolarski rodziny Mauracherów znajdziemy tablicę, która upamiętnia wybitnego organmistrza i jego wkład w rozpowszechnienie kolędy „Cicha Noc“. Na cmentarzu przy kościele w Fügen znajduje się pomnik „Pra-Rainerów“ i grobowiec rodziny Dönhoffów. Tablica pamiątkowa na południowej ścianie zamku Fügen upamiętnia wizytę cara Rosji,  Aleksandra i cesarza Austrii,  Franziszka I w Fügen.  Godzinny spacer kulturalnym szlakiem wędrownym w Fügen, czynnego także zimą, prowadzi do najciekawszych miejsc pamięci w miasteczku i dociera do najważniejszych miejsc na szlaku: do muzeum regionu w najstarszym budynku zwanym Widumspfiste lub do zamku Fügen. Idealnym punktem wyjścia jest rozległy parking Stollenberghof, osiągalny przez północny wjazd do miasteczka. Tam stoi nie dająca się przeoczyć pierwsza atrakcja: Stollenberghof to trzypiętrowy murowany dom, postawiony ok. 1580 roku. W odrestaurowanej renesansowej izbie mieści się Urząd Stanu Cywilnego. Szczególne wrażenie robi południowa fasada z zegarem słonecznym i oryginalnymi malowidłami ściennymi. Krótki odcinek szlaku prowadzi wzdłuż głównej ulicy w górę doliny i zakręca przy strumieniu Plenggenbachl na lewo. Za mostem uwagę zwraca drewniany domek Zinglhäusl. Znajdujący się pod ochroną budynek z XV wieku jest jednym z ostatnich z 37 istniejących wcześniej schronisk górniczych. Droga najpierw prowadzi wzdłuż strumienia, a następnie skręca w lewo na „szlak panoramiczny”. Ten z kolei, szlak oświetlony nocą, łączy się z dawnym szlakiem pielgrzymów, który prowadzi schodami do górskiego sanktuarium maryjnego. Mały barokowy kościółek w kształcie reduty zaskakuje wspaniałym wystrojem. Jego fundatorem był zamożny właściciel kuźnicy, Michael Fieger. Jest to najwyższy punkt na trasie, z którego warto zejść częściowo stromą ścieżką z kapliczkami. To dawna droga pielgrzymkowa, która mija siedem kapliczek maryjnych i prowadzi do kościoła parafialnego i oraz do sąsiadującego z nim muzeum. W Muzeum Regionu w Widumspfiste kolędzie „Cicha Noc“ poświęcona jest wystawa. Znajdziemy tu największą na świecie kolekcję płyt winylowych z nagraniami kolędy. Wiele z ponad 1000 płyt może zostać odsłuchana – zostały one zdygitalizowane i można je wczytać za pomocą kodu QR. Wśród nich znajdziemy ciekawe nagrania i wersje w różnych językach w wykonaniu znanych i mniej znanych artystów. Płyty były darem innsbruckiego kolekcjonera, Otto Praxmarera. Odwiedzający otrzymają w Muzeum Regionu wiele ciekawych informacji i szczegółów o Tyrolskich Pieśniarzach Ludowych z Zillertalu i organmistrzu, Carlu Mauracherze, o dawnym rzemiośle, rodzimych artystach oraz o górnictwie w Fügen. Jednym z eksponatów jest cytra ludowa z XIX wieku. Cytra, oprócz gitary, stała się dzięki „śpiewakom narodowym“ prototypicznym instrumentem alpejskim.

» wróć do kraju tego miasta: Austria



    Rekomendacje

Wielkopolskiej Izby Turystycznej, Polskiej Izby Turystyki Młodzieżowej